50 fruit en groenten waar je nog nooit van gehoord hebt

De Afrikaanse komkommer – of gehoornde meloen, zoals het ook wordt genoemd – is misschien wel een van ‘s werelds mooiste vruchten. Het is aan de buitenkant fel oranje met een groen en geel interieur, dat een geometrisch ontwerp met zijn zaden vormt. De smaak is vergeleken met komkommers en courgettes, waar de vrucht op lijkt, maar ook bananen en citroenen. Terwijl ze afkomstig zijn uit Afrika, worden gehoornde meloenen nu verbouwd in Californië, Chili, Australië en Nieuw-Zeeland.

Cherimoyas komen van korte, struikachtige bomen. Ze hebben een wit vlees, dat extreem zacht en zoet is. Het heeft een bijna vla-achtige textuur, daarom wordt het fruit ook wel custardappel genoemd. De smaak of cherimoyas wordt vaak vergeleken met zoete vruchten zoals bananen, perziken en aardbeien, maar sommigen denken dat ze naar bubblegum smaken!

Zwarte radijzen worden vaak zwarte Spaanse radijzen genoemd. Ze waren een gemeenschappelijke tuinplant in Engeland en Frankrijk in de jaren 1800 en staan ​​bekend om het hebben van een pittiger smaak dan hun karmozijnrode tegenhangers.

De atemoya is eigenlijk een fruit-hybride. Het is een combinatie van de suikerappel en de cherimoya. De vrucht is zowel zoet als scherp en combineert de smaken van ananas, kokos en vanille. Atemoyas zijn populair in Taiwan, Palestina en Libanon. Het vlees kan uit de schaal worden gehaald en is het beste wanneer het wordt gekoeld. Pas op voor de grote zwarte zaden die overal worden gevonden – ze zijn giftig!

De zwarte sapote – soms chocoladepuddingfruit genoemd vanwege de kleur en textuur van het vlees – komt oorspronkelijk uit Midden- en Zuid-Amerika. Tegenwoordig wordt het vaak gebruikt als dessert in de Filipijnen en Mexico. In Midden-Amerika wordt de zwarte sapote gefermenteerd om een ​​likeur te maken.

De flessenpompoen, of kalebas, groeit aan een wijnstok. Het kan als groente worden gebruikt, maar als het nog moet rijpen, kan het worden gedroogd en als een echte fles worden gebruikt. Bepaalde gerechten in de Indiase en Chinese keuken gebruiken de groente, terwijl de kalebas vaak wordt gebruikt als een container in Japan.

Deze vrucht kan lijken op een angstaanjagende Halloween-prop, maar het is eigenlijk een deel van de citron-familie. Zijn “vingers” kunnen worden gesegmenteerd voor consumptie; het wordt echter meestal gebruikt voor zijn citrusachtige geur of voor de schijn. De hand van Boedha is inheems aan Noordoost-India en China.

De kaneel, of eggfruit, heeft een vergelijkbare textuur als een gekookt ei. Het is niet bijzonder sappig, maar het is zoet en kan rauw worden gegeten. De textuur van het fruit leent zich goed voor gebruik in custards, ijs en sorbet. Canistels komen oorspronkelijk uit Mexico, maar zijn populair in verschillende Aziatische landen.

Hoewel de chayote technisch gezien een vrucht is, wordt hij vaak als een groente gekookt. Het wordt vergeleken met een aardappel of een komkommer en kan worden gekookt, gebakken, gebakken of gebeitst. De plant is inheems in Mexico en Midden-Amerika, maar de lokale bevolking in Australië en Nieuw-Zeeland groeit chayotes in hun tuinen.

Cucamelon komt oorspronkelijk uit Mexico en Midden-Amerika. Ze smaken als zure komkommers maar zien eruit als miniatuurwatermeloenen, wat heeft geleid tot bijnamen zoals zure augurk en Mexicaanse miniatuurwatermeloen. Ze groeien op wijnstokken en zijn ongeveer zo groot als druiven.

Paardebloem greens zijn beter bekend als een bijzonder hinderlijke wiet. Het blijkt echter dat deze “onkruiden” ook eetbaar en heerlijk zijn! Ze zijn meestal gepaard met rijke, gedurfde voedingsmiddelen vanwege hun bittere smaak en worden over de hele wereld gegeten.

Groenten groeien niet alleen op het land; ze groeien ook onder water. Dulse is een rood- en bruin getinte zeegroente, die kan worden gekocht als hele bladeren of in poedervorm. De bladeren zijn taai en licht zout, maar bij het koken wordt dulse knapperig.

De durian is misschien wel de meest mysterieuze vrucht van de wereld. Eerst is er de buitenste schil, die bedekt is met doornen en moet worden doorgebroken om binnen in de gele vrucht te komen. Dan is er de geur. De durian staat bekend om zijn absoluut gruwelijke geur, die eters moeten overwinnen om bij de smaakvolle vrucht te komen. Hoewel velen denken dat het innerlijke vlees heerlijk is, zijn mensen het vaak oneens over de smaak en vergelijken ze het met iets dat ze nog nooit eerder hebben meegemaakt. Dit is een van die voedingsmiddelen waarvoor de zin “ofwel je houdt ervan of je haat het” toepasselijk is.

Deze kleine groene vruchten doen denken aan kiwi’s. Ze zijn eivormig en het binnenvlees kan worden verwijderd en samen met de pulp en zaden worden gegeten. De textuur is vergelijkbaar met een peer, terwijl de smaak licht citrusachtig en zoet is. Feijoas kunnen het best worden genoten als ze zacht en rijp zijn.

Fiddleheads zijn de gekrulde bladeren van een jonge varenplant, die kan worden afgesneden en gegeten. Deze vreemd gevormde groenten worden veel gebruikt in Noord-Frankrijk en Azië. Ze staan ​​erom bekend dat ze een grassig aroma hebben en zijn alleen te vinden in de lente.

Gai Lan is ook bekend als Chinese broccoli. Hoewel het geen roosjes heeft, lijkt de smaak op broccoli, hoewel Gai Lan iets bitterder is. De groene bladeren en stelen worden vaak geroerbakt of gekookt.

De guanabana, of zuurzak, is inheems in Midden- en Zuid-Amerika, maar wordt momenteel geteeld in Azië. Grote oneetbare zaden maken het witte vruchtvlees moeilijk te eten. Het is de moeite waard om te eten als je van ananas of aardbeien houdt, omdat de smaak van de guanabana is vergeleken met die twee vruchten.

Jamuticaba zijn een soort van pruimgrote druiven. Ze groeien direct op boomstammen en takken. Jamuticaba worden vers gegeten en worden ook gebruikt om likeur en wijn te maken. De vrucht is inheems in Latijns-Amerika en wordt niet vaak ver van daar gevonden vanwege een korte houdbaarheid.

De jackfruit is de grootste vrucht ter wereld. Het is verbazingwekkend dat deze vruchten op bomen groeien, aangezien ze elk tot 80 pond per stuk kunnen wegen. Ze worden vaak vergeleken met bananen, maar met een tarter-smaak. Jackfruits worden gebruikt voor het koken in Aziatische keukens en worden ook rauw gegeten.

Deze veggie is niet de meest aantrekkelijke knol, maar is gepeld knapperig en mild. Het kan worden gebruikt in plaats van aardappelen of waterkastanjes en wordt veel gebruikt in de Mexicaanse keuken, maar heeft zich ook verspreid naar Azië.

Kalamansi, of Calamondin, zien eruit als een kruising tussen een mandarijn en een limoen. Ze zijn inheems in Azië en zijn populair in de Filippijnen. Net als citroenen en limoenen worden kalamansi gebruikt voor hun scherpe, zure smaak. Meestal wordt het fruit geplukt voor de rijpheid, wanneer het groen is; als het langer in de boom blijft, wordt het oranje.

Ondanks de vreemd uitziende, dikke buitenlaag, is het binnenvlees sappig, maar knapperig. Onder de dubbele gelaagdheid van de huid ligt het beste deel van de koolrabi, die rauw of gekookt kan worden gegeten. De smaak van koolrabi kan worden vergeleken met een koolhart, wat niet verwonderlijk is omdat de twee groenten verwant zijn.

Kumquats zijn kleine, ovale citrusvruchten. Ze zijn qua grootte meer vergelijkbaar met bessen dan andere leden van de citron-familie. Ze onderscheiden zich ook van andere citrusvruchten omdat de schil samen met het midden wordt gegeten. De schil geeft een zoet contrast met de zure, zure vrucht.

Deze Zuidoost-Aziatische vruchten zijn bes-en klein, maar moeten worden geschild voordat ze kunnen worden gegeten. Trek de dikke, geelachtig bruine buitenkant weg om het zoete, heldere fruit te vinden. Langsats wordt vaak gezegd te proeven als een combinatie tussen een druif en een grapefruit, terwijl de textuur meer lijkt op die van een druif.

Loquats lijken op abrikozen, hoewel ze zaden hebben in plaats van putjes. De geeloranje huid is gepaard met wit, geel of oranje vlees. De textuur doet enigszins denken aan een meloen, maar is tegelijkertijd pittig, zoet en sappig. Hoewel deze kleine boomvruchten afkomstig zijn uit China, zijn ze nu overal ter wereld te vinden.

Deze kleine boomvruchten kunnen op frambozen met stelen lijken, maar hun harde buitenste schil is niet het deel dat u wilt eten. Als je de rode en roze laag afhaalt, krijg je een helder vlees met een textuur die lijkt op druiven. Lychee zijn populair in Azië, hun inheemse groeiplaats, maar blijven steeds vaker voorkomen in andere delen van de wereld.

Deze mango-verwant was ooit illegaal in de Verenigde Staten vanwege een specifiek ras van fruitvliegjes die daarmee in verband wordt gebracht. Toen het verbod eenmaal was opgeheven, schoten de prijzen van mangosteen omhoog in speciaalzaken. Maar nu kan het fruit, hoewel het nog steeds een beetje zeldzaam is in de VS, voor een redelijker prijs worden gekocht. Het donkerpaarse fruit is uiterst zoet zodra de buitenste laag is weggepeld. Schil gewoon het buitenste deel van de vrucht en pel dan de schil in twee stukken, waardoor het zoete, eetbare interieur zichtbaar wordt..

Monstera Deliciosa is een plant afkomstig uit Midden-Amerika. De groene vruchten zijn groot en lang. Wanneer het fruit rijp is, is het bekend dat het een bijzonder aangename geur en een smaak als een ananas-banaan-hybride heeft. Het eetbare vlees onder de groene schubben wordt uit de kern gesneden en rauw gegeten.

Deze vrucht is een ander vreemd uitziend exemplaar. Een rijpe noni-vrucht heeft een geelachtige witte kleur en de buitenkant is bedekt met bruine ronde vlekken. Hoewel nonivruchten bekend staan ​​om hun gezondheidsvoordelen, ruiken ze slecht en smaken ze niet veel beter.

Ondanks het feit dat de pootpoot niet populair is in de V.S., is de vrucht eigenlijk afkomstig uit Noord-Amerika. Pootpoten hebben een geel of fel oranje vruchtvlees onder hun groene huid. Ze bevatten ook een aantal grote ovulaire bruine zaden. Het vlees is qua textuur en smaak vergelijkbaar met een banaan.